اندر حکایت خر
داستان خر
خر جانوری است که نامش بدون شرحی یکبار در اوستا آمده است.
طول عمر خر بین 15 تا 40 سال است.
خر در قران یکبار برای زنده شدن پس از مرگ و یکبار برای
ان انکر الصوات صوت الحمیر به کار رفته است (نمی دانم شاید هم آواز خر خوب نباشد)
در پژوهش های دانشمندان، خر باهوش ترین حیوان خانگی است. حتی از سگ و گربه خیلی باهوش تر است.
داستان شگال خر سوار در مرزبان نامه هم آمده است.
بر خلاف باور رایج خر، خر نیست باهوش است!
هیچ گاه یک اشتباه را دو بار تکرار نمی کند!
هیچ گاه پایش دو بار توی یک پل نمی رود!
تنها یک بار که از خانه صاحبش رفت صحرا و برگشت راه را یاد می گیرد!
به قول یکی از اساتید گاو از خر خرتر است چون گاو نان را با سفره پلاستیکی اش می خورد و می میرد ولی خر نمی خورد!
تنها مشکلی که خر دارد اگر فرستادی اش بالای بام دیگر پایین نمی آید تا خود و اهل خانه را هلاک نکند!
این نکته مهمی است....
البته این مشکل خر نیست مشکل آن خر یا خرانی است که خر را بالا نشانده اند!
در شعر نیز کاربرد زیادی داشته است بهترین کاربرد اجتماعی آن در شعر نسیم شمال
لال شوم کور شوم کر شوم
لیک محال است که من خر شوم
.
و در شعر منسوب به خیام
خر باش که این جماعت از فرط خری
هر کو نه خر است کافرش پندارند
.
و در شعر بهار
تا خرند این قوم ، رندان خر سواری می کنند
وین خران در زیر ایشان آه و زاری می کنند
.
لکن رندان مذکور مردم را به دو گروه خر تقسیم می کنند
مقلدانی که سواری خوب می دهند گویند پالانشان راست است
و
هوشمندانی را که سواری نمی دهند می گویند پالانشان کج است.
.
این بود اندر حکایت خر
